بخند؟!

سارا هر روز که من را می بیند، با امر توأم با خواهش می گوید:«بخند؟!»

و وقتی به حرف او می خندم، به خنده من می خندد.

پسر بچه نگاه می کند به من، می خندد.

استاد ریاضی نگاه می کند به من، حرفش را برای چند لحظه قطع می کند، می خندد، حرفش را ادامه می دهد.

خاله نگاه می کند به من، می خندد. دستش را می گیرد جلوی دهانش و باز می خندد. و باز می خندد. و باز می خندد.

می خواهد دعوایم کند ها... نگاه می کند توی چشم هام و می خندد.

منتظر شنیدن دادم. با سر پایین. بعد ها بچه ها می گویند که «همیشه نگاهت می کند و می خندد.»

یا دیوانه ها خنده دارند، یا قیافه ام خنده دار است، یا چشم هایم.