آرزوهای پشمکی

دلم می‌خواهد خودم را پرت کنم روی یک سطح نرم، فرو بروم، فرو بروم، و هیچ کار نکرده‌ای نداشته باشم. که یک لحظه راحت، چشم‌هایم را بگذارم روی هم، بی‌کابوس بخوابم.. 

حیف شد که انسان «فانی» نیست. نه؟ فکر «بعد»، مگر یک لحظه راحتمان می‌گذارد؟!